کی به تو غمو داد،

که بشی دلتنگ

اون تو رو هی می سوزوند دل سنگ

اون چرا موندی به پاش که بشه چشمات گریون

می بینم که چشات شده باز همرنگ

خون

به دل تو نشون دل سنگ

اون تو رو هی می سوزوند

همیشه همه جا آسون

از غمت دارم می میرم

منم مثل تو دلگیرم

پیش تو دیگه می مونم

نه نمی رم

تو می خندی ... حواست نیست ... من آروم می میرم
تو می رقصی و من ... عاشق شدن رو یاد می گیرم
چه جذابی ... چه گیرایی
چه بی منطق به چشمات می شه عادت کرد
توی دستای تو باید به سیگارم حسادت کرد

منو پوک می زنی آروم
خرابم می کنی از سر
رژ لب روی ته سیگار
تن من زیر خاکستر

تنم می لرزه و می ری ... حواست نیست
هوامو کام می گیری ... حواست نیست
حواسم هست و می میرم ... حواست نیست
کنارت اوج می گیرم ... حواست نیست

تو می خندی
حواست نیست ...

خسته ام میفهمید؟!
خسته از آمدن و رفتن و آوار شدن.
خسته از منحنی بودن و عشق.
خسته از حس غریبانه این تنهایی.
بخدا خسته ام از اینهمه تکرار سکوت.
بخدا خسته ام از اینهمه لبخند دروغ.
بخدا خسته ام از حادثه ساعقه بودن در باد.
همه عمر دروغ،
گفته ام من به همه.
گفته ام:
عاشق پروانه شدم!
واله و مست شدم از ضربان دل گل!
شمع را میفهمم!
کذب محض است،
دروغ است،
دروغ!!
من چه میدانم از،
حس پروانه شدن؟!
من چه میدانم گل،
عشق را میفهمد؟
یا فقط دلبریش را بلد است؟!
من چه میدانم شمع،
واپسین لحظه مرگ،
حسرت زندگیش پروانه است؟
یا هراسان شده از فاجعه نیست شدن؟!
به خدا من همه را لاف زدم!!
بخدا من همه عمر به عشاق حسادت کردم!!
باختم من همه عمر دلم را،
به سراب !!
باختم من همه عمر دلم را،
به شب مبهم و کابوس پریدن از بام!!
باختم من همه عمر دلم را،
به حراس تر یک بوسه به لبهای خزان!!
بخدا لاف زدم،
من نمیدانم عشق،
رنگ سرخ است؟!
آبیست؟!
یا که مهتاب هر شب، واقعاً مهتابیست؟!
عشق را در طرف کودکیم،
خواب دیدم یکبار!
خواستم صادق و عاشق باشم!
خواستم مست شقایق باشم!
خواستم غرق شوم،
در شط مهر و وفا
اما حیف،
حس من کوچک بود.
یا که شاید مغلوب،
پیش زیبایی ها!!
بخدا خسته شدم،
میشود قلب مرا عفو کنید؟
و رهایم بکنید،
تا تراویدن از پنجره را درک کنم!؟
تا دلم باز شود؟!
خسته ام درک کنید.
میروم زندگیم را بکنم،
میروم مثل شما،
پی احساس غریبم تا باز،
شاید عاشق بشوم!!

تو رو تو گریه می بوسم ، تو رو که غرق لبخندی
رو این حالی که من دارم ، چرا چشماتو می بندی

بذار این آخرین روز رو تمام باورت باشم
بذار فردا تو این خونه ، تو آغوش تو پیدا شم

نمی دونی کنار تو چه حالی داره بیداری
بذار باور کنم امشب ، تو هم حال منو داری
نمی دونی کنار تو چه حالی داره بیداری
بذار باور کنم امشب ، تو هم حال منو داری

نمی دونی چه آشوبم از این آرامش خونه
از این رویای شیرینی که می دونم نمی مونه
چه قدر این حس من خوبه ، همین که از تو می میرم
همین که هر نفس امشب ، هوامو از تو می گیریم

نمی دونی کنار تو چه حالی داره بیداری
بذار باور کنم امشب ، تو هم حال منو داری
نمی دونی کنار تو چه حالی داره بیداری
بذار باور کنم امشب ، تو هم حال منو داری

نمی دونی چه آشوبم از این آرامش خونه
از این رویای شیرینی که می دونم نمی مونه
چه قدر این حس من خوبه ، همین که از تو می میرم
همین که هر نفس امشب ، هوامو از تو می گیریم

هرکی فهمید که بریدی میخواد از تنت ببره

واسه شیر خسته ،موشم،یلی میشه و میغره

آدمای ساده دل چند؟؟؟

از تنفر برجی ساخته ام

که

احدی توانایی

ویرانیش را ندارد.

hate

از بس که درد مي کشي و دم نمي زني 
حتي خدا به صبر تو تبريک گفته است 
خورشيد اگر هنوز درخشنده مانده نيز 
نام تو را درين شب تاريک گفته است 
 
 
نام تورا تمامي گلها به احترام 
در ابتداي فصل بهاران سروده اند 
در گوش ماه از خبر آن ظهور سبز 
لبخند يک ستاره نزديک گفته است 
 
 
آيينه را مقابل چشمت نگاه دار 
اين بي غبار درد تو را درک مي کند 
انگار با دهان نگاه و زبان اشک 
با تو هزار نکته باريک گفته است 
 
 
از آنچه رفته است به آيينه دارها 
از آنچه مي رود به دل بي غبارها 
از آرزوي کهنه چشم انتظارها 
از هر چه بود و رفت به تفکيک گفته است 
 
 
هرکس به ياد توست تو ميبينيش به لطف 
کو عاشقي که يار به حالش نظر نکرد؟ 
"اي خواجه درد نيست وگرنه طبيب هست!" 
حافظ چه قدر درد تو را نيک گفته است! 
 
 
فصل بهار مي رسد و بغض کهنه ام 
در بارش دعاي فرج تازه مي شود 
گويا خدا رسيدن سال جديد را 
پيش از زمينيان به تو تبريک گفته است!

آسمانم زیباست
ابرهایم آبی است
ماه من زرد رنگ است
ماه من خورشیدی است که به مهمانی شب ها رفته من خدایی دارم که صدایش زیباست
و خدایم عاشق
من خدایی دارم که نگاهش پرنور
و نگاهش لطف است
و خدایم چون به تاریکی قلبم نگریست
او که دید من پشیمان گشته ام
قلب تاریک مرا پرنور کرد
او به چشمان حقیرم وسعت دریا داد
و مرا دست گرفت
و به بالاها برد...
ای خدایم که سراغاز حضور مهری
من حقیرم و ضعیف
تو مرا آسان گیر
و بهری کن پرواز مرا یا
و خدایم به نمازم پاکی
و دعایم سبز کن

باران: تب هر طرف ببارم دارم
دهقان: غم تا به کی بکارم دارم

درویش نگاهی به خود انداخت و گفت:
من هر چه که دارم از ندارم دارم